دندانپزشکی

رشته دندانپزشکی هدفش از تربیت دانشجو پیشگیری و درمان بیماری‌‌های دهان و دندان و تامین بهداشتی عمومی دهان و دندان است. علاوه بر این رشته، دو رشته دیگر نیز وجود دارد که ارتباط نزدیکی با این رشته‌ها دارند: پرستاری دندانپزشکی و پروتز‌های دندانی . پرستاری دندانپزشکی در مقطع کاردانی ارائه می‌شود و فقط خانم‌ها در آن پذیرفته می‌شوند. دانشجویان در این رشته در طول دوره تحصیل با اصول و کلیات مربوط به دندانپزشکی آشنا شده ، در پایان دوره تحصیل می توانند به عنوان دستیار در مطب های دندانپزشکی مشغول کار شوند. پروتز‌های دندانی نیز در مقطع کاردانی ارائه می‌شود. دانشجویان در این رشته‌ها در طول دوره تحصیل با روش ساخت انواع دندان‌های مصنوعی آشنا می‌شوند و در مطب دندانپزشکان به عنوان دستیار مشغول کار می‌شوند ضمن اینکه می‌توانند مجوز لابراتوار دندانسازی نیز دریافت کنند. طول دوره تحصیل رشته دکتری دندانپزشکی حداقل ۵/۵ و حداکثر ۸ سال است دانشجویان این رشته مقطع خود را در دو بخش سپری می‌کنند. مقطع قبل از علوم پایه و مقطع بعد از علوم پایه. یعنی پس از ورود و سپری کردن دروس پایه عمومی در مدت ۲ سال، برای ورود به دوره نیمه تخصصی و تخصصی باید در امتحان جامع علوم پایه که هر سال از سوی وزارت بهداشت برگزار می‌شود شرکت و نمره قبولی دریافت کرد در حال حاضر حدود ۱۴ دانشگاه برای دوره دکترای حرفه‌ای دانشجو می‌پذیرند. ضریب دروس زیست ۴ ، فیزیک ۲ و شیمی ۳ برای این رشته در نظر گرفته شده است.
توانایی‌های مورد نیاز و قابل توصیه

عدم تسلط بر علوم پایه و زبان انگلیسی، دانشجو را از مقولات علمی دور می‌کند و صرفا به او توانایی انجام کارهای عملی این رشته را می‌دهد. هرآنچه که یک دانش‌آموز در درس زیست‌شناسی دوره دبیرستان خود فرا می‌گیرد به نحوی به رشته دندانپزشکی ارتباط دارد بخصوص دو بخش فیزیولوژی و آسیب‌شناسی که دانشجویان دندانپزشکی در دو سال اول تحصیل خود با وسعت و عمق بیشتری نسبت به دوره دبیرستان مطالعه می‌کنند.همچنین دانشجوی این رشته باید از دستهایی ماهر و توانمند برخوردار باشد چون بسیاری از کارهای دندانپزشکی از تراش دندان گرفته تا بازسازی دندان نیاز به دستهایی هنرمند و توانا دارد تا بتوان به نحو احسن کارهای ظریف دندانپزشکی را انجام داد.
برخورداری از سلامت کامل جسمی و روانی و قابلیت انجام کارهای بسیار دقیق علمی، عملی، کلینیکی برای داوطلبان این رشته بسیار ضروری است. خلاقیت و مهارت در کار دست و همچنین برخورداری از خلاقیت و دید هنری، دانشجو را در انجام کارهای عملی این رشته و انجام مهارت‌های لازم در پیاده کردن آموخته‌های آن، کمک بسیار می‌کند.
تعداد و عناوین واحدهای اصلی و اختصاصی

طول دوره دندان‌پزشکی پنج سال است و درسهای آن در سه بخش : عمومی ، پایه و اختصاصی برنامه‌ریزی شده است که از لحاظ نحوه تعلیم و تدریس، به درسهای نظری ، عملی نظری، عملی تقسیم می‌شود.
این دوره شامل دو مرحله است

مرحله اول (۵/۱ سال) :
در این مرحله دانشجویان درسهای نظری و عملی علوم پایه و عمومی را در دانشگاه (کلاس و آزمایشگاه)‌ می‌گذرانند.

مرحله دوم (۵/۳ سال) :
در این مرحله دانشجویان درسهای تخصصی را در دانشگاه (کلاس و بخشهای کلینیکی) فرا می‌گیرند و به منظور برخورداری از کارایی آموزشی- درمانی، بیشتر این دوره تحصیلی را در بخشهای کلینیکی دانشکده و بیمارستانهای وابسته به ارایه خدمات بهداشتی و درمانی می‌پردازند؛ لازم به تذکر است که گذراندن درسهای پایه برای ورود به دوره کلینیکی (مرحله دوم) ضروری است.
نظام آموزشی مطابق آیین‌نامه مصوب شورای عالی برنامه‌ریزی است و هر واحد درس نظری ۱۷ ساعت و هر واحد درس عملی ۳۴ ساعت است. کل واحدهای درسی این دوره ۲۰۳ واحد است.

ردیف نام دانشگاه کاردانی کارشناسی ارشد دکترا
۱ آزاد- تهران
۲ آزاد-خوراسگان

ردیف نام درس
۱ آسیب‌شناسی دهان
۲ آمار پزشکی
۳ آناتومی
۴ ایمونولوژی
۵ بافت‌شناسی
۶ بهداشت دهان و دندان
۷ بهداشت عمومی
۸ بیماریهای درونی
۹ بیماریهای دهان و تشخیص
۱۰ بیماریهای روانی
۱۱ بیوشیمی
۱۲ بیولوژی دهان
۱۳ پاتالوژی عمومی
۱۴ پایان‌نامه
۱۵ پروتز پارسیل
۱۶ پروتز ثابت
۱۷ پروتز کامل
۱۸ پریودنتولوژی
۱۹ جراحی فک و دهان
۲۰ جنین و بافت‌شناسی فک و دهان
۲۱ جنین‌شناسی
۲۲ دندانپزشکی اطفال
۲۳ دندانپزشکی ترمیمی
۲۴ رایولوژی
۲۵ روان شناسی
۲۶ زبان تخصصی
۲۷ ژنتیک
۲۸ فارماکولوژی
۲۹ فیزیولوژی
۳۰ گوش و حلق و بینی
۳۱ مواد دندانی
۳۲ میکروب‌شناسی
۳۳ نظام پزشکی و طب قانونی
۳۴ کالبدشناسی و مرفولوژی دندان

امروزه بیماریهای مربوط به دهان و دندان یکی از بیماریهای شایع در جامعه است. به همین دلیل زمینۀ کاری دندانپزشکان، گسترش فراوانی یافته است. نیاز روز افزون جامعه به این رشته باعث شده که هر روز توجه بیشتری به این رشته و ایجاد زمینه کاری مناسب برای آن انجام پذیرد. فارغ‌التحصیلان این رشته علاوه بر کار در بخش دولتی مثل بیمارستانها، درمانگاهها و مراکز بهداشتی و درمانی می‌توانند پس از انجام خدمات قانونی به کار در بخش خصوصی نیز مشغول شوند، به عبارتی می‌توانند در کلینیکها و یا مطب‌های شخصی فعالیت کنند.